sevgi-aşk döngüsü

Düşüncenin durduğu yerde başladı her şey,Aslında iğne deliğinden koskocaman bir kaya parçasını geçiremeyeceğimize inanırken , minicik gözlerimizden bütün dünyanın geçtiğini unuttuk. Yüreğimizin ne kadar büyük olduğunu içine binlerce varlığın, toprağın, denizin, sevginin, nefretin, hırsın, aşkın, özlemin,gözyaşı’nın sığdığını unuttuk.Bir damla gözyaşını esirgedik önce sevgiden. Gözyaşımızı o kadar sakladık ki değerini unuttuk. Her doğduğunda sevgi ve aşk olduğunu unuttuk o basit damlanın. Halbuki tüm hayatımız vardı içinde; doğumumuz, ilk çıkardığımız diş, ilk okula başlayışımız, ilk aşkımız, dostluklarımız, anne özlemimiz, yar-ı ve sılayı bekleyişimiz, dostluklarımız, vefa-vefasızlık her şey o basit damlacık da gizliydi oysa…Neden kaçtık her zaman sevgiden ya da sevenden hep sevilmek istedik oysa ama hep kaçmayı seçen biz olduk hep başka taraflara baktık. Denemedik sevmeyi, kolay olan seveni sevmek varken hep başkalarından bekledik sevgiyi…Sevgi çabadır dediler; ne içi boş söz, sevgi çaba değil cesarettir oysa. Göze almaktır her şeyi; yalanı, vefasızlığı, gözyaşını, direnmeyi, delicesine özlemeyi. Zaten kazananlar hep cesur olanlar değimli. Ne demişti ; “sonunu düşünen kahraman olamaz” evet sonunu düşünmeden yaşamaktır aslında sevgi. Sevgili bir anda kaybolur göz önünden bazen, bazen deli bir rüzgar alır götürür. Belki gidişlerin dönüşü olmaz ama atamazsın onu yüreğinden sadece onu düşünür ama atmazsın…KRİSTALLEŞEN BİR DAMLANIN DEĞİŞTİRDİĞİ ŞEKİL GİBİ İNSANDA DEĞİŞİR SEVGİYLE. OYSA ÖZÜ SUDUR BUZUN AMA ARTIK SU DEĞİLDİR O DEĞİŞMİŞTİR.SEVGİ O BİR DAMLA SUYU YA BUZ YAPAR YA DA SUYA ÇEVİRİR. ZATEN BU KADAR GÜÇLÜ OLAN SEVGİ ARTIK “AŞK” OLMUŞTUR.